**Recibido o día do libro, publicado despois das eleccións, cos resultados na man**
O segundo debate si logrou a colisión entre proxectos, condutas, estilos
e verdades ou mentiras. O formato do debate e a habilidade dos
xornalistas do medio déronnos uns espazos nos que non tivemos tempo para
aburrirnos e os aspirantes non puideron escaparse vivos. Todos houberon
de arriscar. Todos tiveron que aclarar actuacións contradictorias.
Todos foron vulnerables.
Esta vez a televisión privada gañoulle a partida á pública. É coma se
esta a usaran para evitar un debate no que o aínda presidente do goberno
sufrise acoso e derribo. Para iso nada mellor que un debate anunciado,
con preguntas generalistas e tempos moi limitados. E así desaparece a
espontaneidade, a sorpresa, a perda por momentos dos papeis e a
necesaria alianza para manter un modelo de esquerdas, que visto o visto,
non vai necesitar de alianzas con partidos secesionistas. E aquí fago a
miña primeira previsión. Gobernará Sánchez en solitario, cos apoios
precisos e coyunturales en cada momento e segundo os asuntos que se
poñan a lexislación das novas Cortes.
Foi moi espectacular. O nerviosismo de Rivera. O apromo presidencial de
Sánchez, que non lle impediu facer uso de sal groso en determinados
asuntos, como o ataque, pelín sucio, contra Casado, co asunto da
violencia de xénero. A actitude conciliadora, case episcopal, de
Igrexas, convertido no mellor escudero do cabaleiro alto, guapo, e
crecido, xa que fixo unha traxectoria case impensable, desde aquela
reyerta na sé de Ferraz, cando lle botaron da secretaría xeral do PSOE a
gorrazos para chegar a estar na cabeza da táboa.
Esta vez habemos ter claro que hai dous bloques con aspiracións para
gobernar España. As dereitas e as esquerdas. Poida que ata sen que os
nacionalistas pinten nada ou moi pouco, cos seus escanos. Só nos asalta
unha dúbida. Tendo en conta a presenza de VOX que enchía unha praza de
touros en Madrid, cantos escanos pode adxudicarse o vindeiro domingo?.
Hoxe si que todos abandonaron o debate convencidos de que o gañaron. Como
dicía un imbécil que chegou a ser Conselleiro de Interior, en Euskadi:
que tal dei?. E é que algúns viven a política máis preocupados da imaxe
que das ideas.
¡Ah!. O meu segundo vaticinio. O resultado en escanos de PODEMOS será
tan malo que obrigará a Pablo Igrexas a deixar a política. E é que os
seus asesores lograron que o voto útil das esquerdas concéntrese outra
vez no PSOE.
Como galego sentinme ausente nas referencias ás Comunidades do Estado. E
é que nosa Galicia necesita voz propia e superar o tradicional
sucursalismo.
Polo menos fóronse co agasallo dun libro. Poderán ler ao
último premio Planeta.