Fin de semana. Temperie agradable. Nun entorno como o de Ribadeo, un paseo preto do pobo está á man. Mágoa dun espectáculo como o da foto, tomada nos bloques, cunha luminaria destrozada e un cubo de lixo destrozado e estrado o seu contido. Febre do sábado noite? O carallo! febre de imbecilidade animal.
Lémbrame a imaxe anterior a outra, esta tomada no Comado, nun lugar que podería albergar a un dos famosos bancos ‘máis bonito do mundo’. De feito, puxeron un para admirar a vista. E a imaxe amosa como está na actualidade. E iso que subir ata alí require como mínimo, tempo de vehículo se vas motorizado.
Volvamos a Ribadeo. Un paseo pode levar a un a ver as exportacións que saen polo porto, como os montóns de madeira (de pino a maioría, neste caso) que se apilan en Mirasol. Miles de toneladas dispostas a ser cargadas.
Un paseo mañaneiro permite ver como se levanta o Sol polo fondo da Liñeira.
Pero aínda que non sexa tan cedo, dende o parque do mineral pode aprezarse o fondo da ría, a salvo cun límite do campo con cordas que leva sufrido xa agresións e pola traxectoria, seguirá a sufrilas.
E, voltando ó sitio de inicio, como conxugará quen fai os destrozos o lixo estrado coas novas duchas (que xa facían falta…)
En fin, Ribadeo ten recunchos para un paseo. E para moitos.