DOG en man, Mirasol con desdoble de vía pública, porque unha xa non será tan pública. Aparecen 1,4M€ para facer o desdoble que nos prive de Mirasol. De calquer xeito, a presión logrou que as verbas do alcalde por esta vez non foran tortas, pois aínda non se cerraron as portas de Mirasol e en 9 meses estará en marcha o novo vial, se os prazos se cumpren.
E, se non lembro mal, hoxe tería que inaugurarse algún dos novos viales de Ribadeo, circunvalación ou autovía. Estes últimos días estou un pouco apartado do tema, pero coido que fora anunciado para hoxe, venres último de mes, algo de eso, con visita institucional incluída de xefe de consellería ou ministerio. Aproveito para poñer algo que espero que saia mañá na Comarca e que se non saiu antes foi porque por falta de tempo non se deu rematado antes (vamos, parello pero algo menor ó retraso que sofre a circunvalación, por exemplo)
Antes do escrito, dicir que hoxe a nova de Ribadeo está en Burela, por unha folga de afecta ó funcionamento da saúde pública de Ribadeo.
As fotos, de dúas obras, unha en marcha, a da autovía na ponte dos Santos, e outra, en marcha aparente, pero dende hai case ano e medio igual, no vial que leva ó faro.
—
Sobre a estrada de circunvalación
É de esperar que non tarde en ser posta en uso a estrada de circunvalación a Ribadeo. Non embargantes, a pouco que se teña feito un paseo por ela, atópanse pequenas e non tan pequenas cousas que poderían ser amañadas de xeito rápido antes de poñela a funcionar e que despois serán máis difíciles de amañar.
Entre elas, podemos citar unhas cantas. Comezando na zona da Vila Vella, atopámonos que os derradeiros metros da canalización do rego que baixa de Obe ten sen rexuntar a pedra. Non é difícil chegar á conclusión de que así pouco van durar en bó estado. Os últimos metros do leito sen facer son outro exemplo de que un pouco máis de traballo pode evitar que en pouco tempo haxa que amañar cun custe abondo superior. É semellante ó que pasa coa beira cascada da cuneta de formigón que vai da ponte en dirección a Ribadeo, fronte á antiga fábrica de alxinatos
O recheo dos taludes que xa sufriron derrumbes fíxose on pedra pero está sen rematar. A súa zona superior pode dar problemas en pouco tempo se non se remata como é debido.
As pontes están feitas con tubos de formigón, pero as cabezas dos mesmos quedaron mal encofradas, véndose furados e irregularidades que para ben ser, deberan ser corrixidas, non desprezando tampouco algún tubo que está roto na cabeza e co ferro á vista, punta de lanza para a corrosión que pode levar a estalar o tubo ó aumentar de volume o ferro oxidado.
Caso aparte merece o camiño que vai a Ove, mal acondicionado na rampa de saída a parte da súa estreitez, ou o camiño que sae á beira da ponte para Ove, renchido con terra arxilosa e non zahorra ou macadán, en firme. A ponte á súa beira estimamos que tampouco queda abondo protexida.
Por outra banda, a ponte sobre a via do tren da carretera a Santa Cruz ten unha zona de aglomerado afundida, cunha profundidade de ata uns 15cm nalgún punto do trazado, variando o ancho afectado dun punto a outro.
Quedarían outras cousas pequenas por dicir, como unha farola no entronque próximo á Vila Vella, que queda tapada por unha grande rama de eucalipto, a que a parte de tapala está próxima e con vento e co tempo tocará á farola.
Cavilamos que agora é o momento de poñer a solución a estes pequenos problemas e outros ós que non chegamos ou non se nos fixeron patentes, tanto porque é de supoñer que a solución a todos eles esteña prevista no orzamento (fronte a novos orzamentos necesarios para o seu arranxo máis adiante) como pola súa facilidade ó facelo agora, cando se ven como máis pequenos e doados de solventar que se se deixa pasar o tempo.
Ó tempo que esperamos que algún dos problemas anteditos sexa solventado antes de que salla publicado este escrito, coidamos que as expostas son razóns abondas para animar ás autoridades e ó director de obra a poñerse mans á masa, facer unha revisión e darlles solución antes da súa inauguración, algo que ademáis lles corresponde como traballo.
José Angel Salvatierra e Antonio Gregorio