Un sábado de orballo e ás veces algo máis. Despois do día en que caeu a grúa en Vilaframil nas obras da autovía, ver en que se está a converter a ampliación-recheo da parte norte de Mirasol… deprime, ó ver que o empregan como repositorio de area tras botar terra e pedra apra facer unha base, tras reitrar 100m de peirao, en espera de botar a area onde lles caiba (e queran metela), porque a ría hai que dragala, que no están pola labor do porto esterior, porque as labores de draga e demáis dan cartos, e o exterior xa se fará máis adiante, que haberá que facelo (como sabe todo o mundo…). Parece unha alegoría a foto: nubarróns sobre Ribadeo e a ría.
Nubes máis baixas, néboa de lume, é o que teñen sobre L.A., por un incendio dunha fronte de 25km que ameaza zonas residenciais de alto custe. Os árabes estarán dicindo que é parte do castigo divino para os EUA… Aínda que máis achegados a nós, o exército vai gardar a fornteira para que non entres migrantes, si, deses que morren a tiros ó tentar de curzar a barreira do que consideran un paraíso para eles.
**
De http:agremon.pitas.com:
Monday, January 3, 2005 01:41 p.m.
Adiantamento contra recheo: Nadal en Ribadeo
Uns reis anticipados permitiron a apertura da travesía da Avenida de Galicia ó comezo dun mes no que as verbas trocáronse, unha vez máis, para tratar de que significaran outra cousa diferente da realidade. Abriuse a rúa cando os baixos do edificio causante do peche xa estaban construídos, e aínda segue invadida a calzada e a pasaxe veciña. Dun xeito máis patente se cabe, no cartel que apareceu en Mirasol para indicar obras, pódese ler “adiantamento do peirao” e non “recheo da ría”. Hai que comprender que o anterior recheo ten moi mala prensa, e non debido á paisaxe semi luar que alí se foi creando estes últimos tempos coa acumulación de montóns de terra, pedras e area, substitutiva do armacenamento dos barcos na invernada pasada. Postos na beiraría, as obras continúan en terra e no mar, co novo edificio de Porcillán levantando columnas e o dique seco a punto. Unha nota: o 31 de decembro había atracados 15 pesqueiros na rada, 7 na parte sur “recheable” e 8 na norte, que libra polo momento.
Mellor rir. Pode que por eso se realizara o taller de risoterapia como colofón das xornadas contra a violencia de xénero. Ou porque afortunadamente fora desarticulada a ‘pasarela catro calles’ en medio da choiva que a facía intransitable, evitando sorrisos malintencionados por caídas alleas.
Tamén distendido foi o mercado de Nadal… na ponte da Inmaculada Constitución e con éxito de asistencia.
Decembro deu a renovación das directivas das dúas asociacións máis numerosas de Ribadeo: Amadores da Música e Clube Náutico. No primeiro caso, só se presentaba unha directiva de continuidade, con membros novos incluídos, pero con base no antigo equipo. No Clube náutico eran dous grupos os que se enfrontaban, resultando electo o equipo que marca a continuidade só por 258 contra 250 votos.
Falando de agrupacións, parece que houbo que facer unha mesa conxunta para que a alcaldía levase a efecto a contestación nos plenos ás preguntas das asociacións, con regulamento xa aprobado en setembro. Unha boa noticia que representa aínda un débil balbuceo na participación veciñal.
Para remate do ano, Ribadeo mediático: unha gravación dunha curtametraxe, colofón do curso sobre cine que se mantivo na derradeira semana, fixo posible que os ribadenses aprenderan as técnicas básicas da arte. Con outras miras, está a punto de abrirse a nova rúa semi peonal en Reynante e a distancia aínda a apertura da nova casa da mocidade; a carreira de fin de ano puxo un toque deportivo á vila, con participación de moitos veciños, mentras a derradeira noticia en Ribadeo foi que o xulgado decidiu que o convenio dos empregados municipais era axustado a dereito.
As noticias de algo máis lonxe trouxeron os ecos da polémica do discurso do Rei mentras o plano Ibarreche segue adiante e no Parlamento vasco falla oportunamente o sistema de votación electrónico. No extranxeiro, Iraq faise intransitable sen importar: as eleccións faranse de calquera xeito para que sexa un governo iraquí quen asine contratos ás empresas norteamericanas e calquera governo posterior non poda alegar en contra que foron as autoridades de ocupación quen asinou a venda do país. A Constitución Europea espéranos á volta da esquina, pero polo momento é unha descoñecida, ó contrario e moito menos salientable que o maremoto que deixou a desolación no Índico, con máis de 150000 mortes.
Entre moitos bos desexos para o novo ano 2005, esperemos que se extenda entre os veciños a participación na defensa dos seus dereitos e dos de Ribadeo: a Deus rogando e co mazo dando.