Ela quixo ser libre
ndas ataduras que sentía.
nMais ao ser invisibles
nninguén a cría.
n
Viviu anos
ncoa pesadume como amiga
npero como era de esperar
ntraizoouna un bo día.
n
As cadeas inmobilizárona.
n
Non respiraba,
nnon se movía.
n
Os pesadelos eran as súas noites
ne nunca amencían os días.
n
Finalmente as ataduras
níana matar.
n
Mais con perseveranza
nconseguiunas vencer
ne fuxiu sen mirar atrás.
n
n
Se queres escoitarme recitando este poema podes facelo aquí 👇️
n
Deixa unha resposta