-
No nome delas. Pablo Mosquera
No nome delas 8-M. Non debéramos necesitar que nolo lembren. A cidadanía, que é fonte de dereitos (fundamentais e sociais contemplados na Constitución española vixente desde 1978), non ten xénero. Pero é bo recoñecer e agradecer o que fixeron por nós, habitantes de Galicia entre os séculos XX e XXI, tantas mulleres que construíron o…
-
Os nosos problemas socioeconómicos non se amañan con fotos. Pablo Mosquera
Os nosos problemas socioeconómicos non se amañan con fotos Escoitaba hoxe a Cándido Méndez nunha desas tertulias de cedo. “Fagamos virtude da necesidade”. “Se as bólas brancas de plástico -polietileno- serven para concienciarnos de como os nosos mares están plagados ou contaminados por plásticos, teremos aberto a luz á conciencia sobre os vertidos e as…
-
Soños feitos realidade. Un conto para non durmir. Pablo Mosquera
Soños feitos realidade. Un conto para non durmir. A fábrica de aluminio pechou. Esgotara o seu tempo. Foi superado como tantas outras industrias pola competencia. Fíxose vella. Foi unha fonte de gastos inútiles. Deixouno todo perdido na terra, no mar e no aire. Mesmo Lantarón -Deus do Cantábrico- aplaudiu. Recobraría o seu espazo entre os…
-
De vitoria en vitoria ata a derrota final. Pablo Mosquera
De vitoria en vitoria ata a derrota final Dicíao Onaindía no seu enfrontamento con Aulestia. Foron tempos de chumbo naquel Euskadi onde loitamos por vencer o terrorismo e ao mesmo tempo refundar a democracia desde a dignidade e a liberdade. Fun dar clases de xestión sociosanitaria. Eu comprometínme cun país que non era o meu.…
-
Estaca de Bares e o seu Torreiro. Pablo Mosquera
Estaca de Bares e o seu Torreiro Eugenio, nunha imaxe do seu blog. Eugenio Linares Guallart. Asturgalaico. Funcionario e vixía. Navegador e explorador. Compositor e intérprete. Abducido polo mar e polo vento. Autor dunha obra precisa e necesaria para viaxeiros do norte. “ESTACA: un paseo por sus piedras. Relatos y canciones.” Unha descrición ó seu…
-
Ese maldito encoro de lodos vermellos. Pablo Mosquera
Ese maldito encoro de lodos vermellos Os dous símbolos físicos de ALCOA, polo menos para algúns dos habitantes de San Cibrao-Cervo-Lugo, son: a cheminea e o encoro en crecemento que contén lodos vermellos. Este último con catorce veces máis residuos que o outro de Hungría (o desastre de Kolontar) que rompeu en 2010 e provocou…
-
Queimada de Cervo. Pablo Mosquera
A Queimada de Cervo Son XLV anos depurando o medio ambiente galego e mariñán. É un elixir para unir presente e ausente. Dende a procesión das ánimas ata a chegada das vestais a Souto. Entre bailes ao son das gaitas que chaman ao aquelarre. Un pobo celta que sabe loitar contra os malos agoiros. Unha…
-
Soldos e privilexios. Pablo Mosquera
Deixo un artigo de Pablo Mosquera que me lembra algún de José María Rodríguez que teño publicado na recompilación de artigos do seu blog. Soldos e privilexios Podo falar sen poñerme colorado. Na miña etapa adicado á política no País dos Vascos sempre mantiven por riba de todo que a miña profesión era…
-
Foi a pesca e non a industria . Pablo Mosquera Mata
Foi a pesca e non a industria Non vale facerse trampas no solitario. Non paga a pena crer que unha industria é eterna. Non vale volver as costas ao mar e mentres tolerar a contaminación por verteduras industriais, non vale escoitar a uns sindicalistas ignorantes e desprezar aos auténticos fillos da mar. Non paga a…
-
O descanso dos cidadáns. Pablo Mosquera. S. Cibrao 2023
O descanso dos cidadáns Chegaron as vacacións e a hostalaría frégase as mans. Os concellos son permisivos e os cidadáns as súas vítimas. Até o “señor costas” tan pomposamente presente e sancionador co que no inverno “invade os seus dominios en praia deserta” mira para o horizonte mariño, e así nin está nin se lle…
Ribadeo e as miñas cousas (chámalle Blog / Weblog / Bitácora / Caderno … )