Sargadelos e o norte

Sargadelos e o norte

A nova do día? Polo que representa, case máis podería dicirse ‘a nova da época’…

Non nos enganemos. O norte vai cambiando. Ou el, ou a definición, ou ambos. Iso si, pouco a pouco. Moi pouco a pouco, de xeito que moi posiblemente non nos decatamos. Pero cambia.

O mesmo que co norte, parece que non nos decatemos de que as ideas sobre a posesión (de obxectos ou ideas, pero coido que tamén se podería engadir, persoas) ou sobre as regras comerciais tamén van cambiando. En particular, como con calquera idea, porque hai xente que pretende impoñer o seu propio patrón, as súas ideas. Normalmente, eses cambios van paseniño. Ata que alguén se sente forte abondo como para facer unha imposición e obrar sen máis consideración que a súa, que si mesmo. Entón, prodúcese dun ou outro xeito unha revolución, aínda que sexa para aplicar aquelo de ‘cambiar todo para que nada cambie’ de Giuseppe Tomasi di Lampedusa.

Non sei en que rematará o peche brusco de Sargadelos. Teño a miña teoría, pero recoñezo que é tan válida como a de calquera outro que mire dende fóra. Non me causou sorpresa que, segundo o xornal, o persoal da fábrica fose remiso a significarse e mesmo estivera a piques de mandar de volta a xente dos sindicatos, aducindo máis ou menos a que eran de fóra da fábrica mentres deixaban traslocer o medo a represalias; mesmo despois de ter sido anunciado o seu despìdo e de non deixalos entrar a traballar. E é que o movemento sindical foi literalmente afogado hai uns anos en confrontación co empresario.

Se pasamos ó empresario, Segismundo García, coido que se pode cualificar -como empresario, ideas ou persoa aparte- de exitoso despois de ter sumado empresas, facerse co control de Sargadelos tras acantoar a Isaac Díaz Pardo, marchar da empresa nun dos seus golpes de forza, volver, reflotala e facela navegar a toda vela. Ata onte. Polo medio, o dito da desaparición sindical na fábrica. E, dende onte, entendo que máis aló do peche de hoxe, doado de revertir ao menos sobre o papel, un pulso ás institucións e lexislación existente. Un pulso que, a resultas do pouco que teño escoitado do Presidente da Xunta, ten medio gañado: se non entendín mal, mentres apoiaba a inspección desencadeante da resignación empresarial, estaba disposto a facilitar as cousas ó empresario. Na ecuación, a máis, hai que meter a petición dunha forza de traballo con medo e sen unión nun marco legal, a loita entre diferentes administracións ou partidos, a influencia e soporte legal cara o futuro de subvencións xa recibidas ou que puidera recibir, o valor simbólico e patrimonial de Sargadelos, ou a posibilidade de intervención pública para expropiación, entre outros factores.

O norte? Segue a estar máis ou menos no mesmo lugar, pero para orientarse e atopalo hai que saber algo máis…

Nota posterior: remato de publicar e xa me atopo cunha nova que contradí o peche patronal. Como digo no texto, isto móvese e non rematou…