Aproveitando unha figura dun corazón xa marcado no muro, un cartel aproveita o espazo…
Onte (esta noite, a partir das 12) foi o inicio de campaña. Polo que parece, soe facerse ‘oficial’ coa pegada de carteis. Onte participei. E como participante, teño unha visión que a moitos lles parecerá sesgada, seguro. Por iso aviso.
Chegar máis tarde como novatos no tema, non como desprezo dos mellores lugares onde pegar a cartelería, senón como tranquilidade de facelo despois de ver que fixeron as outras forzas… e ver que claro, o que consideraban mellores lugares estaban collidos, e, nalgún caso, sería cousa de dar un toque pola ocupación de espazo.
Nada máis chegar ó primeiro lugar de colocación de carteis, as comparacións: ReC, cartel pequeno, sen cara, con disposición chamativa de logotipo. Vaites, se tamén neso é diferente! En todo o resto, cartelería grande, e foto do candidato á alcaldía. Propaganda personalista. Ribadeo en común ten o seu cartel co logo só acompañado do lema elixido en asemblea: a túa chave de goberno. Ou sexa: o candidato és ti, somos todos. Ribadeo é en común ou é algo particular?
Algunha discusión sobre o espazo, sen a sangue chegar ó río. Algún aviso sobre outro espazo que remata en camaradería e préstamo de material. A despedida, desexando sorte á outra formación. As novatadas páganase, pero entre todos sáese delas sen menoscabo.
Cartel pequeno? Métese por tódolos resquicios, e ata as veces parece que os doutras formacións quedan sitiados. Xogos de posición e de ideas. De xeito de ver as cousas e de facelas.
Non da para moito a pegada. É ilusionante, cun esprito a manter. Algunha foto suelta, máis para a posteridade que para o anuncio, aínda que algunha se cole despois en twitter ou facebook.
De volta xa, cruzámonos e saudamos de paso ó alcalde e máis xente que veñen en grupo. Parece que tamén veñen sorrindo. Resultaríalles a experiencia tan ilusionante?