n
Un relato escrito por Tamara R.V. durante o Obradoiro de Escritura Creativa organizado en Barreiros o día 17 de maio do 2024
n
n
Dixo Lucía que elixiramos un animal de entre as cartas que nos tocasen e antesnde velas xa comecei a imaxinarme cal sería. Tamén dixo que quedaramos connaquel que nos chamase máis a atención. E claro, eu pensaba neso dende onpositivo. Pero vinlle os dentes á orca e vinme a min. Vinme neses días que todono que me rodea me pode e nada me vale.
n
Pero tamén me vexo aquí escribindo e agardando que cambie. Así o quero. Ensei que pasará, como sempre o puiden pasar. A orca pode con todo. Menos conmar.
n
Ela está cabreada porque non pode co que ten frente a si. Porque non podencontrolar todo o que a rodea e que a pode inestabilizar. E é que, ten acaso algonde estable o mar?
n
E con todo: será tan potente ese cabreo como para dar vencido o mar?
n
Igual que pode con ela non ver o horizonte, o da terra, por máis que mire máisnalá. Todo amosa grande, longo, sen fin, sen cambio, plano. Igual.
n
Igual a pode o medo a afogar. E que curioso, non? Onde outras veríannestabilidade, estar amoldada, seguridade, ela só mira o fonda que se lle podenfacer unha travesía na que ela nada pode cambiar.
n
Onde quedan a ambición, o crecemento persoal, os soños, os retos, nun futuronque se presenta tan igual?
n
Pode que non sexa enfado o que lle pasa á orca. Pode, ou pode que si. Pero: e sené frustración? Se é que a acumulación das emocións desembocan en rabia ennon en rebeldía? Quizáis esta última sexa mellor compañía para enfrontarse ánondas que están por vir. Ninguén nada lonxe pelexando consigo mesmo.
n
Igual convén botar a vista atrás sobre o xa navegado e darse conta de que foinprecisa a base da ola para verse na cresta.
n
Igual, efectivamente, non é a orca tan potente como para parar o mar, denseguro que non. E asumir iso levaráa a mellor porto, pois, se resulta que nunhandesas crestas que están por vir acaba vendo, por fin, o horizonte da terra?
n
nn Descarga aquí o pdf da historia nnn
n
Deixa unha resposta