Pasas as páxinas sen as reflexionar,
ncomo quen volve a comer despois de xantar.
nNon é o saber o que andas a buscar,
né o pasar das horas sen pensar.
n
n
Tampouco diso podes falar
npois semella que é molestar.
nQuéixanse de que calada queres ficar
npero tampouco se paran a escoitar.
n
Pensan saber o que estás a pasar
nmais eles non o tiveron que experimentar.
nComparan a túa reacción coa súa forma de actuar
nporque non comprenden canto tiveches que agochar.
n
n
O que eles non saben nin saberán
né que ti estás a aprender a respirar
nsen ter medo e sen te fatigar.
nUnha lección dura de asimilar
npois pasaron moito tempo a te afogar.
n
Por iso agora doe ao inspirar,
nao aguantar o aire e ao expirar.
nPorque todo iso que viviches non era normal.
nMais non te deixes desesperar
nporque o tempo te ha de axudar.
n
n
Escribe as túas penas cando non as poidas contar
ne sé sincera ao comunicar.
nLeva moito tempo iso de se sandar
npero a dor nunca se debe ignorar.
n
E se algún día xa non podes máis,
naperta con forza a miña man.
n
Deixa unha resposta