-
Prácido día
Terraza agardando Prácido día. Saio para xestións e achégome ó parque. Baleiro, parece iluminado ex professo. As sombras das árbores contribúen a resaltar a luz que os envolve. Os ruídos omnipresentes no día a día da vila sucumben ás veces ante o piar dos paxaros. Trinos agudos dalgúns, preto, cu-cus máis lonxe.…
-
Se te ditan o que tes que facer, perdes
Se te ditan o que tes que facer, perdes. Foi o que se me viu á cabeza hai uns días cando escoite dos contedores queimados en Ribadeo. Resulta que o primeiro que se pediu despois de que os queimaran foi cámaras de vixiancia. É dicir, reacción de control de todos. Reacción, non acción preventiva.…
-
Estatísticas
Remato de ver a estatística. Un pouco antes das oito da mañá somos no mundo 7 822 868 455 persoas. Volvo mirar. Xa non, o contador xa vai en 7 822 868 570 persoas. Cando vexas isto, seguro que os números son moi diferentes, mesmo incluída a unidade de millón. Os datos son, naturalmente,…
-
Dende un pobo
Nube sobre a vila Dende un pobo Son de pobo. Si, nese sentido que ás veces empregan os ‘de cidade’ de xeito pexorativo (‘ese é de pobo’). Son de pobo porque nacín e vivo nun pobo. Pero tamén porque son do mundo. Dunha aldea global, onde por moitos habitantes que teña, se non…
-
A normalidade non voltará: que bonita terriña… e como nola estamos cargando
Vai rematando o verán, e no ciclo estacional, achegándose o outono. Un ano máis, como se ven producindo por milenios e miles de milenios. Normal… aparentemente. De sempre, por pequenas flutuacións, non hai dous anos iguais, dos outonos iguais… por moito que a Terra siga a ter equinoccios ou solsticios periódicos virtualmente idénticos. É momento…
-
Negando, que é xerundio (pero iso do xerundio non importa)
O conto dos Marx, ‘Estes son os meus principios. Se non lle gustan, teño outros’, está camiño de converterse dunha parodia, a unha verdade universal. Os motivos desa conversión en cada quen xa caen na intranscendencia, o caso é conseguir os fins propostos, sexan cales sexan e no campo que sexa. Un exemplo: non se…
-
Vota quen pode, non quen quere
Lembrando un vello dito, ‘non ofende quen quere, senón quen pode’, construín o dito do título. Ven a representar que a estas alturas da democracia, pode votar quen pode, é dicir, quen é deixado, non quen quere facelo. Así péchase o círculo: pode votar quen é deixado e pode facelo dando o voto a…
-
Mentres os últimos raios de Sol van abandoando os Bloques
Mentres os últimos raios de Sol van abandoando os Bloques cara á auga, as últimas persoas fanse as remolonas antes de partir e abandoar o espazo de novo á liberdade total. Sentementos agradables fan de freo para a marcha, dende a temperatura do aire ó pracer da tranquilidade. As augas, frías, quedan tranquilas.…
-
Segunda parte del Diario de un Confinado en Olavide. SENTIDIÑO. Ángel Alda
SENTIDIÑO Miércoles 8 de julio La lengua gallega emplea los diminutivos con la maestría propia de los pueblos sentimentales. Lo que en castellano suena extemporáneo, y hasta cursi, en gallego cobra altura poética. Hagan la prueba con Rosalía de Castro y traduzcan literalmente alguno de sus poemas. Uno de esos diminutivos, SENTIDIÑO, es un ejemplo…
-
Ciencia?
O átomo como concepto comezou a existir na antiga Grecia. Máis de 2000 anos despois, aínda hai quen o descoñece. Para ter ‘evidencia científica’ houbo que esperar a pouco máis de hai un século. Os indicios de que a Terra era redonda foron descubertos polas primeiras civilizacións agrarias. Hai case 3000 anos que se mediu…
Ribadeo e as miñas cousas (chámalle Blog / Weblog / Bitácora / Caderno … )