Venres pasado ás 8:30 da tarde no cine teatro. Recital de poesía de Silvia Murias. Pasou(me) sen oportunidade de ir.
Sei del o que falei despois coa autora. No cine teatro, complementado con diapositivas.
É diferente, pero pode cerrar parte da curiosidade: Anatomía del subterfugio.
Del cómo tejer palabras para amortiguar la sordidez del golpe, o seu blog, pode dar algunha pista da poesía de Silvia por escrito. Algo que si, é diferente, pero que queda plasmado.