Un, de hai século e medio. O outro de hai ano e medio.
Cando se construíu o faro de illa Pancha non creo que a ninguén se lle pasara pola cabeza que remataría sen servicio, sen mantemento, prohibido ó pobo, cedido para hotel privado, e sendo alimentado o faro por luz contratada a traverso dun particular.
Cando se abriu a rúa de Rosalía de Castro non creo que a ninguén se lle pasara pola cabeza facer un símil de faro nunha cheminea para tapar unha parede que quedaba mal, mole illada e sen aberturas.
Mais aí están, un solemne e deixado. O outro, de pacotilla pretendendo adornar.
Coido que despois das imaxes anteriores, reconforta unha vista do faro.
(Por certo, vénseme á cabeza a lembranza do castro tentado reproducir á beira da oficina de turismo, mentras o castro das Grobas e outros seguen abandoados)