NON SON SÓ UN XOGO
Os xoguetes son moito máis ca iso, tanto para produtores, deseñadores, exportadores, importadores, transportistas e vendedores como para crianzas e proxenitores. Polo visto, segundo unha recente enquisa, só o 10% das familias teñen na súa casa xoguetes inclusivos. Na meirande parte dos casos, os que hai aínda seguen a reproducir roles sexistas e estereotipos de xénero e étnicos. De todos eles, adoitan ser os peluxes e os empregados de cero a tres anos os menos marcados, aínda tendo en conta que a publicidade televisiva e en redes sociais acentúa o seu carácter estereotipado.
Algúns expertos pregúntanse retoricamente se alguén estaría disposto, por exemplo, a agasallar a un neno ou a unha nena cun boneco (por non dicir xa cunha boneca) que tivese síndrome de Down. A resposta, con certeza, non sería unánime.
Outro exemplo rechamante é o do Nenuco de Famosa, bastante diverso e incluínte para o que domina neste tipo de produtos. Tamén as Barbies van incorporando modelos máis inclusivos, como a invidente. Aínda así, hai ducias de raza branca e só unha negra. Por certo: algunha boneca gorda desta marca? Certo é que xa comeza a haber exemplares en cadeira de rodas, con próteses, audífonos ou sen cabelos, mais son abondos todos estes desinteresados (ou non tanto) intentos? Porque o marketing e o politicamente correcto tamén surten, mesmo máis do que se cre, o seu efecto.
Os xoguetes non soamente deben favorecer a inclusión, mais tamén o seu uso e goce por parte de meniños con algunha discapacidade física ou intelectual. Este sería o caso de produtos xa existentes como pelotas con son ou barallas en Braille, por exemplo, e que, ademais de teren un prezo razoábel e axeitado, deben ser versátiles para poder ser utilizados polo maior número posíbel de potenciais e diversos usuarios.