 |
| Escola de Artes de Vigo, onde trballou Luis Torras. Lic. CCBYSA 3.0, obra de HombreDHojalata en Commons. |
104 ANOS PINTANDO
O pasado 15 de xaneiro finaba en Vigo o pintor máis lonxevo do mundo en activo. Tiña 111 anos e comezara cos pinceis aos 7. Uns meses antes morrera tamén, xusto centenaria, a súa dona e musa. Luis Torras tiña o costume de conceder unha entrevista todos os 29 de decembro (data do seu nacemento) ao xornal da cidade, do que era o subscritor máis antigo.
Gozou sempre dunha saúde excelente. A chamada gripe española de 1918 colleuno sendo neno, na guerra civil ficou xordo dun ouvido e, até hai só uns meses, non deixou de pintar até notar que comezaba a perder mobilidade, xa que vivía só aínda que perto da súa familia. Nin tan sequera o Covid 19 o amolou. Polo seu propio desexo, non haberá ningún tipo de homenaxe pública.
Home enxoito, austero e de hábitos férreos apagouse o mesmo día que a cidade olívica desconectaba as súas, xa máis que famosas, luces de nadal, que mesmo representou nun dos seus cadros. Pintou, sempre figurativamente, naturezas mortas, paisaxes das súas localidades preferidas (o barrio vigués do Berbés, A Guarda ou Combarro), escenas náuticas, un Cristo de grande formato e retratos de familiares até producir unhas 500 obras, saídas do seu obradoiro na casa da súa nai da rúa Emilia Pardo Bazán. Algunhas destruiunas e só ficou coas que considerou aceptábeis. A Casa das Artes (na que foi mestre de pintura moitos anos) conserva a súa colección persoal permanente. Tamén o concello de Vigo conta cuns 50 dos seus lenzos, todos eles dunha elegancia harmoniosa de cores frías e neutras. Na derradeira obra (que deixou inacabada) un tiovivo era o único que figuraba.