 |
| Groba no festival de Cans. Foto de Alberto Pérez Barahona en elDiario.es, lic. CC BY NC 4.0 |
MÚSICA CLÁSICA FOLCLÓRICA
Ponteareas é vila de grandes músicos. O director e compositor ponteareán afincado na Coruña, Rogelio Groba, finou o primeiro día deste ano. Meses atrás estreara a sinfonía “Voces da terra” para celebrar os trinta anos da Orquestra Sinfónica da Galiza, cuxa primeira actuación foi precisamente cunha obra súa: Ultreia. Baseouse para iso nos catro elementos fundamentais da natureza: aire (danza do vento a ritmo de foliada), auga (con xeito de cantiga popular), terra (aos sons da muiñeira) e lume (cun aquel de pandeirada). Para el, o folclore tradicional galego (de raigame estritamente popular ou modernizado como no caso das Tanxugueiras, por exemplo) é extremadamente variado e goza dunha excelente saúde, amais de non ser, en absoluto, incompatíbel coa música clásica sinfónica, mais disto podería falar moito mellor ca min outro colaborador neste xornal, amante e estudoso da tradición musical de Ribadeo: Carlos Álvarez Lebredo.
Eu lémbrome de rapaz teimando en tocar ao piano as endiañadas, disoantes, desafiantes e “desafinadas” composicións de Groba case con tapóns nos ouvidos. Pido agora publicamente xa non o seu imposíbel perdón, mais desculpas por semellante herexía. Cousas da adolescencia e da súa rebeldía.