Ribadeo e as miñas cousas (chámalle Blog / Weblog / Bitácora / Caderno … )

A lagoa Cascos, revisitada


    A conta dunha información que coido que rematou nunha denuncia ó Seprona, sobre unha mancha de aceite na charca próxima ás catedrais, e por confusion miña, achegueime á lagoa Cascos, o oco deixado en Meirengos, no camiño descarrilado cara a piscifactoría de Rinlo.
    Nestes días está con auga, patos , gaivotas… despois de terse convertido nun lugar abandoado que a natureza tenta reciclar.
    A súa posición vese na foto do Sigpac, preto da segunda cetáre ade Rinlo (ó seu norleste) e a terceira (na punta de terra ó seu oeste). Seca, como aparece na foto, queda clara a súa estrutura, e mesmo a canle de desaugue, na súa parte suroeste.

    As fotos que deixo son precisamente desta última zona, a que queda entre as pedras amontoadas e o extremo suroeste.

     O pico suroeste.

     A canle ó sur das pedras amontoadas.

     Mirando cara ó norte, cara a costa.

     As pedras amontoadas.

    Detalle da canle de desaugue.


Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *