Resulta curioso. Barcelona está estudando limitacións ó turismo, a un turismo que se come a cidade. Venecia está sufrindo un movemento importante nese sentido: a cidade xa é un parque temático, que ten pasado de 175 000 habitantes hai sesenta anos a 56 000 no 2014 e que espera estar literalmente despoboada cara a 2030, é visitada por uns 22 000 000 turistas anuais.
Ribadeo, en porcentaxes, está entre ambas as dúas cifras:
Barcelona ten no núcleo urbano (o que abrangue o concello, non a ‘gran Barcelona’ entre 1,5 e 2 millóns de habitantes, e é visitada por entre 2 e 3 millóns de turistas anuais. A ratio turistas/habitante é pois duns 1,5 turistas por habitante e ano.
Venecia, cos datos actuais antes expostos, ten unha ratio duns 400 turistas/habitante e ano.
 |
| Imaxe de http://www.shutterstock.com/ |
En Ribadeo, con máis de 95 000 persoas pasando o ano pasado polas oficinas de Turismo (centro da vila + catedrais, info facilitada hoxe mesmo pola oficina), a cifra de visitantes non baixa de 200 000 no 2014, o que fai unha ratio superior a 20 turistas/habitante e ano, considerado o conxunto do concello. No medio xusto entre Barcelona e Venecia.
Evidentemente, Ribadeo non é nin Venecia nin Barcelona para o turismo, nin polo que ofrece, nin polo tamaño nin por outras moitas cousas. Mais xa hai tempo temos falado no blog das terrazas (máis de 1000 m2 estimados no 2011), por exemplo, ou do uso para turismo privado de propiedades públicas… é semellante a esas cidades pola influencia na mentalidade da xente? Polas tramas derivadas do turismo? Pola influenza turística? Polo gasto de cada turista? Coido que se levo dicindo moitas veces que debemos falar do Ribadeo que queremos, cada vez é máis urxente: se non hai un plan, se non somos conscientes, se non participa todo o pobo, será casualidade que as cousas saian ben ou a gusto da maioría.