Xa estamos afeitos, aquí non pasa nada. Os parámetros son normais. O sabor que sentimos, anormal. O cheiro, anormal. A pel lisa, anormal. Ó final, está claro, os anormais somos nós, que nos afecta.
Que hai un verquido que foi denunciado hai tempo, e volto a denunciar, e volto a denunciar, como din dos peixes no río por estas datas? Pois nada, como a maioría dos peixes, que non se poda dicir que beban auga continuamente, nós tampouco beberemos auga (da traída) cando nos decatemos. Ó fin, o tema da auga emprega a unha empresa famosa en Ribadeo, Aquagest (se prefires, chámalle Viaqua, que para algo cambiou o nome, aínda que nós sigamos a usar o vello) e outra non menos famosa e xeradora de riqueza, Os Irmandiños. Menos mal que non se ve afectada Alcoa, que se non ó mellor a lexislación cambiaba e permitía cagar lingotes (con pago de dereitos á empresa, claro!).
Poder público? O poder público está amosado que é o poder da xente, non o das institucións que poderían representalo. E a xente, onde está? Nestes casos a xente parecemos como o da agulla na palleira, ou, actualizado, como cando os nenos ou maiores van na procura de ‘Wally’, ese boneco co xersei a raias tan chamativo que non se da atopado entre outros personaxes dun debuxo ateigado de xente no que cada quen está ó seu.
Mentres, xa ten pasado ‘de todo’. Dende as denuncias ata a inhibición, dende fotos publicadas neste mesmo blog ata o tema tratado pola Mesa de Asociacións de Veciños co alcalde sen resultado. Dende o ‘non hai risco para a saúde‘ ata a case desaparición de auga embotellada dos supermercados nalgúns momentos. Dende mirar para o CAVI (Centro de alimentación de vacuno Irmandiños) ata culpar ás chuvias, por iso de ocorrérselle chover en cantidade e arrastrar terras. Dende … ata … e xa non importa o dende e o ata, que para algo a xente non protestamos moito e todo está normal segundo a lexislación, ou ó menos o normalizamos nós ó non protestar. Ó fin, o destes días pasados foi pouco fronte a outros. Ou non? Era ó revés? Que máis da!