Carta ó alcalde

Para comezar hoxe poño algo de producción propia: unha carta ó alcalde que espero que vaia saíndo na prensa estes días. Máis adiante seguramente poñerei algo máis.
”
Estimado sr. alcalde de Ribadeo:
Aclarar primeiro que o anterior non é un formulismo, senón que realmente estímoo.
Paso a dicir que o pasado fin de semana, como habitualmente, perdín por culpa da música das locais de copas contiguos unhas 10 horas de noite. Se bota vostede as contas proporcionalmente para unha persoa de algo máis de 70 anos, a esperanza de vida por estas terras, saen uns cinco anos de vida. Nada desprezable. Menos aínda se se ten en conta os efectos secundarios, tanto fisiológicos como psicolóxicos, e que un ten familia. É certo, como atenuante do anterior, que ‘só’ veño denunciando a partir do ano 1993.
Tampouco é desprezable para considerar o que vde dispoña de documentación, denuncias e probas suficientes para retirar a licenza ao local que por si só mantívome esperto de venres a sábado e non o faga. Iso, sen importar que nesa documentación non estean só cuestións de ruídos, senón de seguridade, pois carece de saída de emerxencia, por poñer un exemplo doutras irregularidades.
Tampouco o é, respecto doutro local, que siga mantendo a licenza de taboado flamenco por cuestións de permisividad horaria cando nunca se realizou alí un acto dese estilo nos seus xa abondos anos de funcionamento.
Podería seguir con múltiples temas relacionados, pero vostede xa debese coñecelos. Só engado que, como comprenderá, non estou disposto a regalar anos de vida, a miña saúde e ademáis sufrir acoso moral así como así. Eu tamén teño copia de boa parte desa documentación, e seguirei loitando por min e polos meus. Tamén sei que non somos os únicos que estamos sufrindo, e coa razón por diante non lle caiba dúbida de que gañaremos a tranquilidade que merecemos; imos camiño de iso tras gañar dous casos xudicialmente. Coñézoo algo e espero que siga o camiño xusto, pero despois de máis de medio ano como alcalde, cabe a dúbida de se vde eligirá a prevaricación ou a xustiza. Iso é cousa súa: confío en vostede.
Atte.
“