Non se trata simplemente de producir electricidade con renovables, hai produtos e servizos que non se conseguen se non é con diesel ou, en xeral, combustibles fósiles. Non somos conscientes de ata que punto estamos a hipotecar o noso futuro, e máis aínda, o dos nosos descendentes. A falta deste ouro negro afectará en áreas tan delicadas como a sanidade.
Chegado o momento no que o diesel teña prezos excesivos para o común da xente pasaremonos á mobilidade electrica. Isto pode ser realizable se centramos os esforzos no transporte público e non no desprazamento individual. Así e todo, deberíamos ver certos cambios no noso día a día xa que esta transición esixe a extracción de materiais cun custo humano e medioambiental notables que para ben ser encarecería a construcción das baterías e microchips necesarios. Mais é asumible para unha sociedade enteira que comparte os seus vehículos.
Por outra banda están os servizos que dependen directamente dos derivados do petróleo. Nese caso, cando un pedaciño de plástico é insustituíble por outro material, ou cando o diesel é un elemento clave para a elaboración dun subproduto, a cousa está máis complicada.
Estes servizos, e luxos, pois así serán considerados, notarán un importante incremento de prezo que pode dificultar o acceso incluso a produtos sanitarios. Os polímeros con aplicación médica son aqueles considerados como seguros para o emprego no ámbito sanitario. Estes teñen unas características que permite reciclalos, mais iso trátase só dunha posibilidade non da realidade. O certo é que aínda que durante os procesos de fabricación os recortes de plástico que se desbotan rematan por ser reciclados reducindo así o malgasto deste material, non ocorre o mesmo unha vez son utilizados.
Unha vez estes plásticos son postos en contacto cos fluídos sanguíneos e polo tanto se converten en infecciosos, os protocolos de control de enfermidades esixen que sexan incinerados. Esta medida é a única dispoñible de forma xeneralizada ata o momento. Se ben o instrumental metálico pode ser desinfectado e esterilizado, co plástico no ocorre o mesmo. A razón pola que non se pode limpar este material e reutilizalo novamente é moi sinxela. O proceso de esterilización necesario para tratar aqueles obxectos que foron postos en contacto con sangue ou fluídos corporais require moi altas temperaturas xa que os métodos de esterilización “en frío” como por exemplo o peróxido de hidróxeno non son suficientes para este tipo de casos nos que pode haber tecido celular presente.
Con todo isto pretendo poñer en relevancia a necesidade de reducir o consumo de derivados do petróleo en ámbitos nos que prescindir del non supón unha decisión de vida ou morte xa que polo de agora existen servizos que dependen del.
A reutilización de material sanitario non sempre é posible xa que boa parte del precisa ser deseñado en plástico co fin de ter unha características particulares. O que si pode ser fabricado en metal, vidro ou papel son os embalaxes e os utensilios do fogar. Tampouco precisan de derivados do petróleo o decrecemento no consumo, a limitación de desprazamentos ou o ocio baseado no desfrute cívico da natureza. Todas elas son alternativas de vida ao alcance de todos e que aseguran o acceso universal ao coidados sanitarios.
Na novela de Resaibo Amargo, Lucía Ferro emprega o thriller como medio de divulgación expoñendo as metodoloxías da industria farmacéutica nos seus esforzos polo control da sanidade.